mutsuz son

hayatta mutlu sonlar olduğu kadar mutsuz sonlarda vardır. hatta aslına bakarsanız mutsuz sonlar daha çoktur. insan kendini kandırır, bu sefer oldu evet mutlu olacağım, bu hikaye mutlu sonla bitecek der. oysa buda en büyük yanılgılarından biri olacaktır.

mutluluğun bir sonu olmaz be arkadaş... sevgi sonsuzdur eğer değilse kendini kandırmışsındır, duygular sonsuzdur ya mutlusundur yada değil. her insan hayatının belli dönemlerinde farklı duygular içerisine girmekle birlikte yalnızca ve yalnızca kendini kandırmıştır. bir insan ya mutsuzdur yada mutsuz hiçbir son mutlu olamaz hayat öldüğünde biter ve hiç bir insan gözyaşı akıtmadan sevdiğini uğurlamaz, kısacası mutluluk denilen birşey yok be bilader ne işi var ölümün acının gözyaşının olduğu bu dünyada. düşünsene gün geliyor ailenden sonra oturduğun mahalleden belki arkadaşlarından hayatına girip çıkan bir sürü insandan çok sevdiklerinde hiç hoşlanmadıklarından bile vazgeçiyosun ayrılıyosun kaybediyosun böyle bi hayatta nerde mutluluk... sadece bi dönem kendimizi kandırmalarımız ve bu dönem bitince kendimizi boşlukta hissetmelerimiz mutluyduk şimdi mutlu değiliz cümlelerini kurduruyor bize kısacası eğer varsa mutluluk denilen birşey; mutsuzken bırakmıyorsan vazgeçmiyorsan ve gerçekten üstesinden geldiğinde sorunlarının o zaman işte sen mutlu olmaya en çok yakınlaşmış insan olursun....sadece mutsuz son değilde zaten hiç bir sonun mutlu olmadığını bilirsen senin için bitişlerin ayrılıkların vazgeçişlerin ve sonların tek bi anlamı olur bitmesi....

üstteki entriye katılıyorum. mutlu veya mutsuz bitmesi kimseyi ilgilendirmez. belki bazen sadece kişiyi.